یا سلام ! سلام خودت بر خودت !

خودت میدانی که خیلی دوستت دارم خدایا !

خودت میدانی که سخت نیازمند تو ام خدا !

الهی میدانم که تو نیازی به بنده‌ات نداری

ولی من چکنم که سخت نیازمند تو ام و از تو دور !

تو خدای صمد بی نیازی

بنده نیازمندت را دریاب !

خدایا خودت دعایی به بنده ات بیاموز

تا آنگونه که تو دوستتر میداری تو را بخواند

بخدا که از تو راضی ام خدا

بنده عجولت را ببخش و به او صبر بیشتری بده

یا الله نمی خواهم لحظه ای از تو دور باشم

تو گفته ای که صبر کنم

ولی چگونه بر دوری تو میتوان صبر کرد ؟!

از خودم خجالت میکشم

از آسمان زیبایت و زمین مهربانت خجالت میکشم

از جیرجیرکها که تا صبح پیوسته تو را میخوانند

از پرندگان شباویز خوشخوانت شرم میکنم

از هر جرعه آبی که مینوشم و هر لقمه نانی که میخورم حیا میکنم

خدا جانم چگونه خود را بنده تو میخوانم ولی گناهکارترینم در بارگاهت ؟!

چگونه از دوست داشتنت با تو میگویم و نفس آلوده ام هنوز با من است ؟!

خدایا هرگز به بخشش بیکران تو شک نکرده ام

ولی از دوری تو میترسم !

دوست دارم از عشق تو پر شوم و لبالب شوم و لبریز گردم

و از عشق نابت سرشارم کنی

آنگاه دیگر من نباشم و تنها و تنها عشق تو باشد

که بجوشد و جاری شود و بخروشد و طغیان کند

خدایا خودت میدانی که به لطف فراگیرت مرا به تمام آرزوهایم رسانده ای

خدایا عاشق خود تو ام ای عشق !

خود خودت را میخواهم !

از تو ممنونم بخاطر هر دم و بازدم

 بخاطر جهنم و بهشتت

بخاطر زندگی و مرگ

بخاطر آسمان و زمین و زمان

بخاطر پدر و مادر و آشنایان و دوستانم

و بخاطر استادم و تک تک سرورانم

بخاطر تمام خوردنی ها و نوشیدنی ها و پوشیدنی ها

بخاطر خواب و بیداری

بخاطر شکر و حمد و ستایش و دعایت

بخاطر پیامبران و امامان و اولیائت

خدایا بخاطر تمام صفات کریمه و جمال و جلالت از تو راضی ام

و ممنونم و هرگز نمیتوانم شکر حتی یک نعمتت را بجای آورم !

خدایا چون بر هر شکری شکری واجب تر آید:

"از دست و زبان که بر آید

کز عهده شکرت بدر آید ؟"

خدایا بخاطر تمام نعمت های بیکرانت از تو سپاسگزارم

ولی خدایا مرا ببخش که از تو بیشتر میخواهم

خدایا حرص میزنم و طمع می ورزم

و شکرت که اینچنین حریص و طمعکارم آفریده ای !

خدایا اکنون که از تمام نعمت هایت مرا سیراب کرده ای

و مرا در لطف بیکرانت غرق کرده ای

از تو خودت را میخواهم

خود خودت را

خدایا از خودت خودت را میخواهم

جسارت مرا ببخش که اینچنین گزافه میگویم

کودک نادان و زبان درازت را ببخش

ولی خودت امر کرده ای که به دعا بخوانمت و بخواهمت

چون خودت خواستی ای که از تو بخواهم

از تو تو را میخواهم !

خدایا تو خودت بخواه که مرا از من بازپس گیری

خدایا خودت برای بنده ات دعا کن

خدایا بجای بنده ات خودت را و ذات اقدست را بخوان و بخواه

خدایا تو خودت خوب میدانی که بنده ات ناتوان است و سخت بیچاره

خدایا تو که اینقدر مرا دوست داری

چه میشود که مرا ببری

چه میشود که نام و نشان مرا پاک کنی

مرا از صواب و عقاب و مرگ و زندگی و خوب و بد رها سازی

تا خدایا تنها تو باشی و تو باشی ؟!

ای یکی بود و یکی نبود کودکی هایم

ای خدا که غیر از تو هیچکس نبود و نیست و نخواهد بود

مرا از اندیشه بودن یا نبودن رها ساز

خدایا خودت برایم دعا کن و خودت به فریاد خودت برس !

یا شفیع برایم نزد خودت شفاعت کن که شفاعتم کنی !

الهی تو را به خودت قسم میدهم که برایم واسطه خودت با خودت باشی !

الهی ! ای خواستنی‌ !

 براستی که تو هستی آنچه هستی !

دلم خیلی تنگ است

حالم خراب است خراب

خراب در خرابم کن

برایم دعا کن خدا

تو اگر دعا کنی و بخواهی

تو اگر خودت از خودت٬ برای بنده‌ی خودت٬ خودت را بخواهی

و اگر یک بار بگویی شو

پس میشود آنچه خواسته ای !

خدایا بجای بنده ات خودت را بخوان

بجای او خودت خودت را بخواه

که خواسته تو همیشه مستجاب است

چرا که تو مهربانترین مهربانانی !

خدایا همه میگویند رمضان ماه میهمانی توست

خدایا عمریست مهمان توییم٬ براستی میهمانی دیگر کافی نیست ؟

دلم میگیرد ! نمی‌شود دیگر مهمان تو نباشم خدا ؟

وقت آن نرسیده است که برای همیشه هم‌خانه تو باشم یا الله ؟

الهی میهمانی تو شریف است و کریمانه

و میهمانانت حبیب خدا !

تو را به حبیبانت قسم

ما را در خانه خود برای همیشه نگاه دار

تا هم‌خانه تو و همدم تو باشیم

خدایا ما را به غلامی و کنیزی جاودانت میپذیری ؟